سیستم های اعلام حریق کانونشنال (متعارف)

امروزه از سیستم ها ی اعلام حریق به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکونی و صنعتی استفاده می شود تا خسارت های ناشی از حریق را به حداقل برسانند و همچنین برای اطلاع دادن به ساکنین ساختمان در مواقع بروز حریق از این سیستم ها استفاده می شود تا حدالامکان از تلفات جانی جلوگیری شود.
برای تشخیص حریق از اثرات سه گانه آن یعنی دود، حرارت و شعله استفاده می شود. به طور کلی سیستم های اعلام حریق در دو نوع متعارف و آدرس پذيرساخته شده اند.
درسیستم های متعارف مکانی را که از نظر حریق می خواهیم حفاظت کنیم به مناطق مشخص تقسیم می کنیم تا در صورت بروزحریق بتوان محل حریق را سریعتر و راحتتر تشخیص داد. به هر کدام از این مناطق یک زون (Zone) گفته می شود.

این عمل در سیستم ها ی آدرس پذير نیز انجام می پذیرد ولی مزیتی که این سیستم ها نسبت به سیستم ها ی متعارف دارند این است که دارای اجزای قابل آدرس دهی مي باشند و علاوه براینکه می توان زونی را که در آن حریق اتفاق افتاده است تشخیص داد می توان دقیقا عنصری که حریق را تشخیص داده معین و محل دقیق حریق را مشخص كرد و خبردهنده هایی را که مربوط به آن محل می باشد فعال نمود.

اجزای سیستم اعلام حریق به سه قسمت اصلی تقسیم می شوند : 
1) تجهیزات تشخیص حریق ( دتکتورها(
2) تجهیزات اعلام حریق ( فلاشرها، آژیرها...)
3) مرکزکنترل یا پنل مرکزی که وظیفه ارتباط بین دتکتورها و وسایل اعلام حریق را به عهده دارد. 
4) تجهیزات جانبی دیگری نیز برای تکمیل و قدرتمند نمودن سیستم اعلام حریق به کار می روند…

تجهيزات تشخيص حريق (دتكتور ها )

دتکتورها وسایل الکترونیکی هستند که در شکل ها و طرح ها ی مختلف و معمولا به رنگ سفید توسط کارخانه های سازنده ارائه شده و در محل های مناسب ساختمان مانند: آشپزخانه، موتورخانه، اتاق بایگانی،راهروها، اتاق هاي منزل و اتاق های کنفرانس به صورت سقفی یا دیواری روی پایه های مخصوص نصب می شوند و وظیفه آن ها تشخیص حریق و اعلام آن به مرکز کنترل می باشد.

بسته به اینکه دتکتورها از کدام اثر حريق برای تشخیص استفاده می کنند در انواع :

1) دکتور دود (فتوالکتریک و یونیزه)

2) دکتور حرارت (ثابت و متغیر)

3) دکتور گاز (شهری، CO2 و CO3)

4) دتكتور بيم (چشم خطي)

5) دتكتور خطي يا كابلي

6) دتكتور دوربين حرارتي

7) دتکتور شعله ای

8) دتكتور تركيبي

تجهیزات اعلام کننده حریق

برای آگاه کردن ساکنین ساختمان از بروز حریق از وسایل سمعی و بصری خاص سیستم های اعلام حریق استفاده می شود که به دو گروه تقسیم می گردند:

1)      (Bell) آژیر ، (Sounder) زنگ

1)      (Flasher) چراغ های نشانگر